Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów (Orhanizacija Ukrajinśkych Nacjonali-stiw) została powołana w 1929 r. przez I Kongres Ukraińskich Nacjonalistów w Wiedniu przez 30 nacjonalistycznych działaczy reprezentujących kilka organizacji 2. Przywódcą został wybrany Jewhen Konowalec, który był faktycznym twórcą organizacji. Po zabójstwie Konowalca w 1938 r. przywództwo objął Andrij Melnyk. Jako ideologię OUN Kongres przyjął, w formie uchwały, skrajnie faszystowską doktrynę nacjonalizmu ukraińskiego sformułowaną przez Dmytra Doncowa. Zgodnie z tą doktryną OUN działała według następujących zasad: podporządkowanie organizacji wodzowi, a narodu tzw. inicjatywnej mniejszości jako elicie "lepszych ludzi, których zadaniem jest stosowanie twórczej przemocy", ekspansja, bezwzględność, fanatyzm, nienawiść 3. Na użytek codzienny zasady te zostały ujęte w będącym zaprzeczeniem ogólnie przyjętych zasad moralnych Dekalogu Ukraińskiego Nacjonalisty i były jeszcze przed powstaniem OUN szeroko rozkolportowane 4. OUN stawiała sobie za cel wywalczenie drogą rewolucyjną niepodległego zjednoczonego narodowego państwa ukraińskiego w granicach etnicznych, tj. państwa obejmującego również terytoria, na których Ukraińcy żyją będąc w mniejszości. W praktyce miało to oznaczać państwo ukraińskie obejmujące nie tylko współczesną Ukrainę, ale także ziemie należące do powojennej Polski, tj. Podlasie, Chełmszczyznę, Zamojszczyznę, Nadsanie i tereny zamieszkałe przez Łemków. Przyszłe państwo miało być jednolite pod względem narodowościowym 5, w związku z czym zakładano usunięcie z tych ziem wszystkich "zajmańców" zajmanciw), tj. obcych, którzy — według oceny nacjonalistów — wzięli w posiadanie ukraińską ziemię.